Wydawca treści
Łowiectwo
IS_IMG_2171.jpg
IS_IMG_9256.jpg
IS_IMG_7181.jpg
IS_IMG_1240.jpg
IS_IMG_2252.jpg
IS_IMG_3042.jpg
IS_IMG_9262.jpg
IS_IMG_2221.jpg
IS_IMG_7271.jpg
Puszczański charakter obwodów łowieckich sprawia, że są one niezwykle atrakcyjne zarówno pod względem ilości bytujących gatunków zwierzyny łownej, jak też wartości doznań estetycznych i głębi przeżyć podczas polowań.
Rys historyczny
Do końca XVII wieku w lasach ostródzkich bytowało sporo gatunków zwierzyny. Od połowy XVIII do połowy XIX wieku nastąpił znaczny spadek pogłowia wielu gatunków zwierząt, z wyjątkiem wilków. Zginął w lasach ostródzkich niedźwiedź i ryś. Łoś był na wymarciu. W 1799 roku, na terenie lasów państwowych koło Ostródy o powierzchni 19.463 ha, bywało jeszcze 30 łosi. Prawie sto lat później, w 1885 roku notowano jeszcze obecność łosi w lasach prywatnych majątków ziemskich w Ostrowinie, Dąbrównie, Wiwajdach, Grażnicach, Dragolicach i Białce.
Jelenie w lasach ostródzkich utrzymały się, mimo że na terenie całej prowincji prawie zupełnie wyginęły. W okresie ostatnich dwóch dziesięcioleci ubiegłego wieku jelenie z lasów ostródzkich dzięki wzmożonej opiece ze strony służby leśnej oraz posiadaczy wielkich lasów prywatnych rozchodziły się, zasiedlając lasy w powiatach olsztyńskim, nidzickim, lidzbarskim, morąskim i aż braniewskim. Zwiększał się też ich stan w lasach ostródzkich. W latach 1914-1938 oceniano ich pogłowie na 510 sztuk.
Wilki zwalczane intensywnie przez okres pięciu stuleci właściwie dopiero w ostatnim dziesięcioleciu ubiegłego wieku wyrugowano z lasów ostródzkich, do których przejściowo powróciły w latach pięćdziesiątych XX wieku. Wilki dziesiątkowały zwierzostany, czyniły również szkody w inwentarzu domowym. Drapieżców zwalczano różnymi dostępnymi sposobami. W roczniku ostródzkiego urzędu miejskiego z 1600 roku zanotowano wydatki wypłacone tytułem premii specjalnie zatrudnionemu wilczarzowi, nazwiskiem Dengiel, za zlikwidowanie niestety nie określonej liczby wilków. Po II Wojnie Światowej wilki również tępiono mając je za szkodniki.
Obecnie w Polsce wilk jest gatunkiem chronionym, ponadto objęty jest Konwencją Berneńską, jako ściśle chroniony gatunek fauny. Znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Nadleśnictwo Stare Jabłonki prowadzi wraz z PAN w Białowieży stały monitoring wilka i rysia. Celem inwentaryzacji jest poznanie obecnego zasięgu występowania oraz liczebności populacji wilka i rysia w Polsce. Kontynuacja tego programu w dłuższym okresie czasu pozwoli na śledzenie i kontrolowanie ewentualnych zmian liczebności oraz rozmieszczenia tych gatunków na terenie naszego kraju. Ma to zasadnicze znaczenie dla podejmowania właściwych decyzji w zakresie ochrony drapieżników. Pozwoli także na ocenę presji ludzkiej i zmian cywilizacyjnych na funkcjonowanie najbardziej wrażliwych leśnych układów przyrodniczych. Wyniki inwentaryzacji dają też podstawę do wnioskowania o szlakach migracji dużych zwierząt oraz wyznaczenia i ochrony korytarzy migracyjnych.
W majątku Grażnice koło Łukty (obecnie Leśnictwo Laski) na stosunkowo niedużym obszarze występował do 1945 roku odrębny ekotyp sarny pospolitej (Capreolus capreolus). Osobniki męskie (rogacze) tego gatunku nosiły wspaniałe parostki, jakościowo lepsze od naszych mazurskich rogaczy. Niestety, po 1945 roku ekotyp ten chyba bezpowrotnie zaginął.
W 1876 roku upolowano w Nadleśnictwie Tabórz ostatniego rodzimego rysia. W latach 1957 i 1958 odstrzelono po trzy wilki w nadleśnictwach Tarda i Tabórz. W 1966 roku upolowano jednego wilka w Nadleśnictwie Stare Jabłonki. Był to ostatni strzelony wilk w powiecie.
W lipcu 1964 roku obydwa obwody łowieckie zostały włączone do „Imperium Łańskiego" i były administrowane przez rządową służbę łowiecką, aż do roku 1987, kiedy to w wyniku przemian politycznych obwody te zostały ponownie oddane w zarządzanie Lasom Państwowym.
Skutki nieracjonalnej gospodarki łowieckiej z okresu „Łańska" są widoczne do dziś. Powszechnie ospałowany świerk występujący w drugim piętrze, niezabliźnione rany na strzałach drzew po spałowaniu u innych gatunków lasotwórczych, odbiegający od zasad hodowli lasu i niezgodny z bonitacją siedlisk skład gatunkowy kilkudziesięciu hektarów młodników i drzewostanów II klasy wieku, a także nie do końca uporządkowany ład przestrzenny i czasowy w użytkowaniu rębnym drzewostanów.
Przegęszczenie populacji jelenia, nieprzestrzeganie zasad selekcji i strukturalnego użytkowania, doprowadziło do znacznego obniżenia jakości osobniczej tego gatunku.
Stan obecny
Tradycje łowieckie i chęć zachowania zwierzyny stwarzają możliwość egzystencji zwierząt na obszarach zagospodarowanych i znacznie przekształconych przez człowieka. Ludzie prowadzący gospodarkę łowiecką rozumieją, że warunkiem i podstawą ich działalności jest ochrona i hodowla zwierzyny. Stwarzają dla nich warunki bytowania przeciwdziałając dewastacjom i skażeniom środowiska przyrodniczego. Myśliwi otaczają szczególną opieką gatunki zagrożone. Ponadto działalność łowiecka konsoliduje ściśle z gospodarką leśną i rolną min. poprzez redukcję populacji zwierząt zwłaszcza roślinożerców, których nadmiar może powodować znaczne szkody gospodarcze.
Obecnie Nadleśnictwo Stare Jabłonki wydzierżawia 6 obwodów łowieckich: nr 246 Kołu Łowieckiemu „Orlik II" w Warszawie, nr 271 Kołu Łowieckiemu "Orzeł" w Olsztynie, nr 272 Kołu Łowieckiemu "Leśnik: w Starych Jabłonkach, nr 273 Kołu Łowieckiemu "Tułacz" w Olsztynku, nr 274 Kołu Lowieckiemu "Grunwald" przy KGP w Warszawie, nr 275 Kołu Łowieckiemu "Drwęca" w Ostródzie.
